Sinds gisteren heb ik last van een stupide probleem: het condensbakje van mijn koelkast is afgebroken. Het wat? Het condensbakje. Ik wist ook niet van zijn bestaan af, maar inmiddels hebben we uitgebreid kennisgemaakt. Het klikt niet geweldig, moet ik zeggen. Gisteravond (heel fijn net voordat ik wilde gaan slapen) besloot ik mijn koelkast één centimeter (ja, precies, één centimeter) te verschuiven. En flop: daar was het dan. Mijn oog viel op een raar plastic bakje dat zich vanuit het niets had gemanifesteerd, nu klemzittend tussen koelkast en muur. Wat is dat in hemelsnaam? En waar komt het vandaan?
Lichte paniek. Is er iets kapot? Is dat gevaarlijk? Kan er iets in de brand vliegen? En dat lekker om 23.45 uur. Helaas kan ik niet zoals de meeste mensen even iemand (een handige klusvriend/vader/broer) vragen om hulp. En ik kan heeeeeel goed vrede ermee hebben dat ik nogal alleen op de wereld ben, maar dit zijn nou net de momenten waarop dat heeeeeel ellendig is… Maar goed. Herstel. Toch maar op onderzoek uit (slapen zou toch niet lukken). Ik bestudeerde de wondere wereld van de achterkant van een koelkast. Voor de zekerheid trok ik de stekker eruit, want ik zag al dat de fantastisch bedachte constructie zodanig in elkaar zat dat er vocht op een warme compressor kon gaan druppelen. Stekker eruit: vaarwel net gedane boodschappen en hartstochtelijk volgestopt vriesvak.
Een internetonderzoekje daarna stelde me ietwat gerust. Ik leerde dat het ging om een condensbakje, en dat er (natuurlijk!) vakmensen waren die te hulp konden komen. Kosten? Sowieso 65 euro, maar dan kreeg je er wel een heel kwartier (…) repareertijd bij. Wow! Met die geruststellende gedachte ben ik om 03.00 uur gaan slapen.
Bellen, bellen, bellen
En dan vandaag: nieuwe dag, nieuwe ronde, nieuwe kansen! Ik kan dit probleem oplossen! Hoopvol ging ik mijn lijstje reparateurs af. Of ik stond eindeloos in de wacht, of even overleggen zat er niet in. Nee, dan moest er toch echt iemand langskomen, en tja, dat kostte nu eenmaal sowieso 65 euro. Voor een achterlijk, idioot, oerstom, kapot
plastic bakje!
BCC, het bedrijf waar ik de koelkast zo’n 5 jaar geleden heb gekocht (na een droevig afscheid van een werkelijk wonder van een koelkast, die het maar liefst 27 jaar zonder enig probleem had uitgehouden!) zou kijken of er misschien een nieuw bakje besteld kon worden. Tja, ook dat duurde natuurlijk wel even. Waarom zou je tegenwoordig nog gelijk een antwoord krijgen als je een klantenservice belt?
Inmiddels sloeg mijn baldadigheid toe. Zou het nou echt zo erg zijn, begon ik te denken, dat dat bakje er los in staat? Kan het kwaad? Zou ik dat geld niet gewoon kunnen besparen door zelf iets in elkaar te knutselen, en wel met mijn favoriete reddingsboei: plakband? Ik besloot naar de alwetende Faust te stappen. Als mijn 74-jarige buurman in deze maatschappij nog prima kon leven zonder tv, radio, mobieltje, computer en auto, dan zou hij vast wel weten wat ik met mijn koelkast moest doen.
Te oud
Faust kwam kijken en constateerde dat het helemaal geen kwaad kon, een los bakje aan de achterkant van de koelkast. ‘Daar bouwen ze die dingen op joh, het is echt niet gevaarlijk’, zei hij. Dus ik liet het zitten. De stekker ging er weer in en de kast ging weer naar zijn oude plek. Met plakband, jawel, om het bakje niet te laten schuiven. Dat ging prima. Tot de compressor aansprong en er een zeer doordringend geluidje werd geproduceerd. Ik haat doordringende geluidjes. Dus ik belde aan het eind van de dag toch maar weer BCC. En wat bleek: er was geen nieuw condensbakje meer te bestellen. Geen enkel onderdeel zelfs. De koelkast was te oud.
Als laatste probeerde ik Werkspot.nl, waarop je een klus kunt aanbieden in de hoop dat er dan vaklui gaan reageren die je willen helpen. En wat lees ik daar voor tip? ‘Eigenlijk heeft het alleen zin om een koelkast te laten repareren als er iets met de deuren is. In alle andere gevallen kun je beter een nieuwe kopen.’ Een nieuwe koelkast, de goedkoopste, kost ongeveer 180 euro. En dat voor een stom kapot bakje dat je destijds voor een tientje had kunnen aanschaffen.
Consumeren
Waarom schrijf ik nu dit blogje? Omdat ik het be-la-che-lijk vind. Absurd. Echt alles aan dit probleem. De arrogantie en onbereikbaarheid van bepaalde bedrijven bijvoorbeeld. Het feit dat een winkel al vrij snel stopt met onderdelen naleveren. Het gegeven dat alles er blijkbaar op is gericht om ons als consumenten maar zo veel mogelijk te laten kopen en vooral niet te laten hergebruiken/repareren.
Ik ga geen nieuwe koelkast kopen. Het ding is prima. Het oude condensbakje staat nu geplakt en verzwaard met een paar steentjes tegen het trillen (wat dat stomme geluid geeft) gewoon lekker daar waar het moet staan. Alleen los in plaats van vast. So be it. Ik hoop dat ik slaap.
