Toegeven: misschien ben ik wel de laatste persoon die de serie Game of Thrones (GOT) aan het kijken is. Dat komt omdat ik zo lang heb getwijfeld. De eerste flitsen die ik zag, vond ik veel te wreed en behoorlijk seksistisch. Maar een paar weken geleden won mijn nieuwsgierigheid het toch. Waarom zijn zoveel kijkers lyrisch? Wat is het geheim?
Om te beginnen moet je niet vies zijn van fantasy. Persoonlijk kan ik dat genre op zijn tijd wel waarderen. Erg waarderen zelfs, want ik doe niets liever dan even verdwijnen in een andere wereld. Daar hebben we gelijk al de kracht te pakken: in Game of Thrones wordt zo’n totaal ander universum gecreëerd dat je alles om je heen vergeet. Als je eraan begint, wil je ook weten hoe het afloopt. Er is geen ontsnappen meer aan.
De manier waarop die middeleeuws aandoende wereld is bedacht, is heel knap. Die eer gaat in eerste instantie natuurlijk naar de schrijver van de boekenserie ‘Het lied van ijs en vuur’ waar de tv-serie op is gebaseerd: George R.R. Martin. Er zijn drie verhaallijnen en best veel karakters, en toch wordt het niet te ingewikkeld. In een notendop gaat het verhaal over wie de oppertroon van zeven koninkrijken verovert. Gaandeweg wordt duidelijk dat er een grotere, gemeenschappelijke vijand op komst is, zodat de rivaliserende koninkrijken uiteindelijk wel moeten samenwerken. ‘Winter is coming’, is het motto van één van de rijken. En dat is precies wat er aan de hand is.
Grimmige sfeer
Van GOT wordt gezegd dat het allemaal erg duister en grimmig is. Dat klopt. Zelf ben ik twee keer bijna afgehaakt, omdat ik de mate van geweld too much vond. Bekend is ook dat de schrijver er niet bepaald voor terug is geschrokken bepaalde hoofdfiguren te laten doodgaan op momenten dat je het totaal niet verwacht. Wat dat betreft zit het toppunt voor mij ergens in serie 3. In complete verbijstering heb ik voor de buis gezeten. Wie bedenkt dit, vroeg ik me af. Dus als je nog gaat kijken: wees een beetje hierop voorbereid.
Een paar schatjes
Voor mij zijn er een paar karakters die de show stelen. Ik ben weg van de dwerg Tyrion. Vanwege zijn lengte wordt hij lang niet voor vol aangezien, maar later vindt hij zijn roeping door zijn slimheid te gaan gebruiken. ‘Never forget who you are. The rest of the world will not. Wear it like armor, and it can never be used to hurt you’, is zijn devies. Ook de ‘riddervrouw’ Brienne of Tarth, die te allen tijde staat voor eer en ‘het goede doen’, laat je van oor tot oor glimlachen. In een zwarte wereld schijnen deze lichtjes van lieflijkheid fel en hartverwarmend.
Een verschrikkelijk einde?
Massa’s fans van de serie waren verpletterd nadat ze het einde hadden gezien. Ze eisten zelfs dat het herschreven zou worden. Tot nu toe is dat niet gebeurd. Het einde van een verhaal kan een schrijver sowieso slechte nachten bezorgen. Zo worstelde in de 19e eeuw de Britse schrijver Charles Dickens met het slot van zijn boek ‘Great Expectations’. Een goede vriend van hem vond het eerste einde, waarin de hoofdfiguren Pip en Estella elkaar niet kregen, te somber. Dickens ging uiteindelijk overstag: hij veranderde het eind en maakte dat een stuk meer happy.
Doen of niet?
Ja, je moet zeker naar GOT kijken! Als je een fan bent van Lord of the Rings, dan zeker. Het verhaal start superspannend en wordt gaandeweg alleen maar beter, je wordt er echt door gegrepen. Sommige karakters kennen een diepere ontwikkeling en blijven daardoor verrassen. Wordt het effe te woest allemaal? Kijk dan vooral even weg, zoals ik. De tv-serie is ook nog eens schitterend gemaakt (alles is uit de kast getrokken) en alleen al voor de verbluffende landschappen en sprookjesachtige elementen zou je moeten kijken.
Je kunt dvd’s kopen, maar de serie is ook bij Ziggo te zien als je een uitgebreider pakket hebt. Mocht je een echte fan worden: er zijn allerlei interessante boeken uitgegeven, die boeiende kijkjes achter de schermen prijsgeven.
